Hoe het ooit begon
Er was eens een meisje die op haar 17e in een boetiek werkte als bijbaan..
Het was koopavond en hartstikke druk. Ik wilde altijd graag iedereen helpen, of in ieder geval even spreken, maar die avond lukte dat nauwelijks. Ik zag een dame een rondje lopen door de winkel en alweer richting uitgang gaan. Op het laatste moment, haar voet zweefde al over de drempel, lukte het me toch om nog iets te roepen: “Hebben we niet wat je zoekt?” “Nee”, zei ze, “ik zoek de perfecte spijkerbroek maar jullie hebben geen spijkerbroeken.” “Welles!” zei ik, raakte in gesprek met haar en binnen no time stond ze voor de spiegel in haar nieuwe lievelings. Inmiddels had ik al van haar begrepen dat ze sowieso nog wat leuke dingetjes voor in haar vrije tijd nodig had. En wist ik wat voor werk ze deed. En dat ze het lastig vond om te combineren en eigenlijk sowieso niet zo goed wist wat ze moest aantrekken.
Anderhalf uur ben ik met haar bezig geweest en ze ging met 3 volle tassen, maar vooral met een big smile, naar buiten.
Spuit elf die ik toen nog was, ik kon haar toch adviseren. En ik was trots dat ik haar last minute nog aangesproken had en dat dat zo zinvol was geweest. Ik had haar ECHT geholpen.
En vanaf dat moment wist ik dat ik dat het ALLERleukste in de hele wereld vond.